Faberyayo - Yaynews Issue #236 - 21 januari

Faberyayo - Yaynews | Comfy season
Vandaag is dag 21 van geen alcohol, geen koffie, geen suiker en geen social media. Ik heb de suiker het meest gemist. Iets om te doen aan het einde van de dag. Een beloning voor het overleven tot de avond. Comfort. Want buiten is het koud en er is permanent van alles aan de hand. Maar het is ook prima zo. Ik word ’s ochtends niet wakker met een buik vol suiker. Ik ben minder uitgedroogd. Ik ben niet stiekem koekjes aan het eten zodat mijn kinderen het niet zien. Ik mis wel de zelfgebakken koekjes van mijn vrouw. En mijn eigen brownies. Ook al krijg ik buikpijn als ik er aan denk. Ik mis die buikpijn. Het conceptuele gegeven van die buikpijn.

Op de tweede plaats is geëindigd, Koffie. Het is aangenaam om de hele dag op hetzelfde mentale niveau te zijn. ’s Ochtends denk ik op dezelfde manier over dingen als ’s avonds. Dat is goed voor constructief denken dat meerdere dagen nodig heeft bijvoorbeeld. Bovendien scheelt het honderd procent in de dag tot dag paniek. Ik drink gewoon thee de hele dag. Ik dacht dat ik de koffie nodig had voor energie in de ochtend na een onrustige nacht met de kindjes bijvoorbeeld, maar dat is voor het grootste deel mentaal ben ik achter gekomen. Als je ergens aan begint dan ga je het uiteindelijk toch wel doen. Koffie of geen koffie. Wat ik het meest mis aan koffie is het moment dat het in neemt. Dat ontbreekt nu. Als ik de kinderen naar school heb gebracht bijvoorbeeld. Heel even in mijn eentje aan een papieren beker van de Donutwinkel bij de school om de hoek aan het zwarte dampende goedje ruiken. Het centrum van het universum. Met iemand afspreken om iets te bespreken of mekaar gewoon even te zien. Ik vind het moeilijk om buiten de deur thee te bestellen. De goede thee ligt gewoon in de keukenla onder de wasbak. Wat gaan ze water voor me opwarmen in de horeca?

Ik heb maar een keer naar alcohol verlangd na een lange dag met allemaal gedoe en veeleisende kindjes. Toen bleek het achteraf volle maan te zijn. Daar kon niemand wat aan doen. Op het kookeiland staan al sinds december een stel relatie geschenk flessen die me aan staren elke keer als ik ze passeer. Dat vind ik zielig. Dat geef ik meteen toe. Die flessen hebben daar ook niet om gevraagd. De social media heb ik helemaal niet gemist. Sterker nog, het is een bevrijding om alles te missen. Ik ben overal uit. Er is de hele tijd van alles dat speelt, buiten mij om. De grote dingen komen vanzelf op een andere manier. En om heel eerlijk te zijn ben ik zelf degene die normaal om moet gaan met de social media. Het paniekerige scrollen en posts checken nam onzinnig veel van mijn tijd. Ik weet niet wat of hoe het gaat gaan na deze laatste dag. Misschien zit ik er morgen wel weer op een domme manier tot over mijn oren in. Want zo ben ik ook.

Dit was mijn spreekbeurt.
21 *21Savagevoice

Yaynews