Faberyayo - Yaynews Issue #234 - 7 januari

Ondanks dat dry january me te commercieel is geworden heb ik alsnog besloten om even niet te drinken. Het worden eenentwintig dagen, want dat kan ook, dat is een ding.

Ik heb ook besloten geen koffie te drinken en geen suiker te eten. Geen toegevoegde suiker in ieder geval. Het valt best mee. Het is een beetje saai af en toe. Ik weet niet hoe ik mezelf moet belonen na een dag van goed gedrag. Ik moet het zoeken in andere dingen. Een boek lezen. Een JRPG spelen. Ik voel me niet direct anders. Dat valt me dan weer tegen. Ik had er meteen wonderen van verwacht. Misschien duurt dat wat langer.

Alhoewel. De scholen gaan volgende week weer open. Toch een klein wonder meteen al.

Ik ben op dag een een rondje gaan rennen. Ik heb nog steeds last van mijn knie van toen ik had gezegd dat er niks aan de hand was toen ik uit was gegleden op de trap. Mijn knieën lieten me meteen weten dat ik me niet te veel illusies moest maken. Ik hou sowieso van rennen op 1 januari. De stad ligt nog op haar gat. Restjes verboden vuurwerk hier en daar en alleen her en der verwarde mensen op zoek naar duiding.

De avond er voor had ik besloten het onderste uit de kan te halen en zoveel mogelijk alles proberen te drinken. Glaasje wit, glaasje rood, flesje Veuve, armagnac met coca cola, bruine rum, toch weer terug naar wijn. We waren lekker thuis om twaalf uur en mensen waren emotioneel. We gingen het dak op en zagen overal vuurpijlen exploderen in alle vier de windstreken die de stad is rijk is.

Vorig jaar, technisch gezien twee jaar geleden, stonden we hier ook. Toen gleed ik direct uit omdat het hout op het dak spekglad was geworden door vocht en koudte. Ik kletterde op mijn ellenboog en was meteen goed chagrijnig. Zo goed dat ik maar in bed was gaan liggen.

Dit jaar was het anders. Het siervuurwerk in de lucht fascineerde mateloos. Ik kon niet ophouden met staren naar de gekleurde explosies die aan de hemel likten.

Er was echt iets om te vieren. Een heel nieuw jaar. Tot dan toe wist ik niet zeker of ik me echt zou gaan wagen aan de voornemens die ik voornemens was me voor te nemen. Iets klikte op dat moment. Ik verdiende het en was het tevens verplicht aan mezelf om er fris tegen aan te gaan en niet langer mee te gaan in mijn eigen sleur.

Ik ging wederom meteen naar bed. Dat was beter.

Het heeft verder weinig met gezondheid te maken of iets dergelijks. Een frisse mindset. Dat geef ik mezelf cadeau. De stekker eruit en weer erin voor de genotscentra en de bijbehorende psychologische patronen.

Ik heb geen punt. Gelukkig nieuwjaar.
Yaynews