Faberyayo - Yaynews Issue #230 - 10 december

Het is koud buiten. Dat weet iedereen. Toch zit het mij extra dwars.

Waarschijnlijk omdat ik bijzonder ben. Een speciaal mens. Met extra last van de intrede van de koude. Het licht is wel mooi. De zon kleurt alles intens emotioneel. Ik heb rare dromen over random dingen en mensen van 25 jaar geleden. Ik heb geen zin om te sporten of met mensen af te spreken. Ik zou graag de hele dag in bed liggen maar dat kan niet want, speciaal mens als ik ben, draait het leven niet om mij. Er moeten mensjes naar school in de ochtend en die kleden noch voeden noch brengen zichzelf.

Ik heb besloten even geen koffie te drinken. Een neef zei zondag dat hij sinds zijn hersenschudding geen koffie meer drinkt en dat het eigenlijk wel relaxed was. Ik doe het nu vijf dagen en ben inderdaad minder extreem panisch de hele dag. Ik mis het wel. Ik ben weer op thee. Ik kan sinds een paar dagen of een week weer wat meer ruiken en geniet zodoende van een aromatische jasmijn thee. Ik word ergens boos over over de whatsapp om tien minuten later te lezen dat het toch niet zo is als in eerste instantie ge-whatsappt. In de gym is het te druk. Iedereen wil het onderste uit de kan halen omdat alles waarschijnlijk weer dicht gaat en ze dan thuis maandenlang pushups en airsquats moeten improviseren. Ik ben ook boos. Het is kut. Met peren.

Ik heb zin om iets te koken. Iets wat heel lang op het vuur moet staan pruttelen. Op de inductieplaat. Ik heb continu zin om te drinken maar bedenk me dan. Want wat dan. Wat vieren we. Wat stoppen we weg. Om half elf in de ochtend is alles op zijn best.

Gelukkig is de Sinterklaas idioterie achter de rug. Als mijn kinderen alles door hebben switchen we direct naar Kado’s met Kerst en wil ik nooit meer een chocoladeletter zien. Mijn vrouw knikt. Ook zij is bijzonder. Nog bijzonderder dan ik. Echt bijzonder. Daarom ook dat ze het kan met een gewoon bijzonder iemand als ik. Nog even en dan val ik door de mand. Wat is mijn meerwaarde ook alweer?

De Kerst komt er aan en iedereen heeft schijt. We leven in twee werelden door mekaar heen. Ik ben gevaccineerd en gerevalideerd. Ik ben onsterfelijk. Voor zeker een jaar. Ik zou een stukje kunnen gaan rennen maar ik ben laatst uitgegleden bij Daan om de trap en heb mijn knie toen bezeerd aan de ouderwetse spijlen van de trapleuning, waarna ik loog dat er niets aan de hand was. Bovendien is het te koud buiten.
Yaynews