Faberyayo - Yaynews Issue #226 - 12 november

Faberyayo - Yaynews | Comfy season
Het was mei in 2016. Golden Week. We hadden nog maar een kindje en we waren op zijn verjaardag via Tokio naar Okinawa gevlogen. Het duurde allemaal veel te lang. We hadden er niet praktisch over nagedacht. Het was onze verlate huwelijksreis. We vierden zijn eerste verjaardag op het vliegveld van Tokio aan een tafeltje met eten. Natuurlijk had Coco feesthoedjes en kaarsjes meegenomen. Onze een jarige had het heel goed volgehouden al met al. We moesten nog een vlucht. Dat was net te veel. En toen bleek de kinderwagen ook nog in Parijs achtergebleven te zijn. De luchtvaartmaatschappij had al gebeld met het hotel op het moment dat we er achter kwamen en zodoende was er zelfs al een vervangend kindervervoersmiddel gefaciliteerd bij aankomst. De jarige mocht op de hotelkamer zijn eerste echte suiker. Macarons van het vliegveld waar zijn kinderwagen was achtergebleven. Hij was meteen verkocht en graaide voor we iets konden zeggen nog een macaron zijn jarige mond in. Terecht.

Het waaide veel op Okinawa. De lucht was wit. Ik weet eigenlijk niet wat we er kwamen doen. Het was hier anders dan de rest van Japan. Dat wilde ik graag zien. Maar van hoe zich dat concreet vertaalde naar aldaar te verrichte handelingen had ik geen idee. We aten rechthoekige onigiri met spam en een specifiek soort ramen. We huurden een auto en reden naar de andere kant van het eiland. Ik zeg ‘reden’ maar eigenlijk stonden we vooral uren in de file want het was zoals eerder gezegd Golden Week en daarom extreem druk op de weg die maar een baan de ene en de andere kant op had. Het aquarium was zo mooi. Het leek op een paleis uit Final Fantasy X zoals we het zagen liggen in de verte aan zee. Het was centrisch op gebouwd rondom een gigantische kolomvormige actual aquarium waarin 3 nog gigantischere walvis haaien in rond zwommen. Onze kersverse eenjarige vond het fantastisch. We aten Okinawese taco rice en keken toe hoe ze gevoed werden door duikers. Ik probeerde Fred een bericht te sturen omdat ik sterk het gevoel kreeg dat hij dit moest weten maar ik had geen bereik. Op de terugweg kwamen we langs een winkel met alleen maar One Piece merchandise. We dachten heel even dat we toen al nog een kindje verwachten en ik kocht opstrijk-patches van twee traditionele leeuwen met twee welpjes op hun rug om het alvast te vieren maar het was nog niet zo en dat was ook ok want dan konden we nog van een drankje genieten samen op onze huwelijksreis. De lucht was een dag strak blauw en we reden naar een strandje dat er uit zag als DOA Volleybal. We kwamen er daar achter dat ons kind niet van water hield. Het broertje van mijn vrouw belde en we hoorden voor het eerst van het drama van zijn broer. Tegenover het hotel was een Hawaiiaans Tiki restaurant, compleet met donkerbruin hout interieur en semi tradionele versiering. Op het moment dat we er wilden gaan eten was er geen plaats en daarna kwam het er niet meer van. Tot op de dag van vandaag wil ik daar graag een keer eten.
Yaynews