Faberyayo - Yaynews Issue #221 - 8 oktober

Faberyayo - Yaynews | Comfy season
Een fietstocht langs drie favoriete plekken in de stad. Een koffie van te voren in een nieuwe jas. Een roes van cafeïne euforie. Een plakje chocolade cake in een papieren zakje. Twee warme handen die skinfood op mijn gezicht smeren terwijl het zonlicht naar binnen valt. Twee prachtige boeketten van een stralende vrouw. Warme thee met melk en tapioca balletjes in straten die ooit verlaten waren. Ik weet het zeker. Het is al zo lang geleden dat niemand het met me eens is. Een duizendtal boeken dat zo mee naar huis mag. Gember en een opkomende verkoudheid die extreem slecht uitkomt en nog meer gember. Een poging tot het er uit zweten in de gym. Een autorit naar Zwolle.
‘Opel is wat Ford in de jaren 90 was,’ zegt Koos.
Geen frietjes met extra frietsaus want we zijn er ineens al. Kledingstress. Kledingnijd. Een papieren bakje met oven gebakken wedges met ketchup. Die ene deur die toch niet naar het podium gaat. Het donkerblauwe licht waar je bijna in wegzakt. Een show. Mensen met veel zin. Wij. Hen. Alles. Iedereen. Op het podium. Eraf. Midden in het publiek. Rico was er net. Zou hij dit grappig vinden. Zeker niet zo grappig als ik het vind.
Kroky op de bank. Kindje aan de rel. Doos met Gothrecht-boeken voor de keukenkastjes zodat ze niet open kunnen blijkt ideaal om op te klimmen om op het keukeneiland huis te houden. Verjaardagsfeestje op industrieterrein in Amstelveen-Zuid. Trampolinespringen en lasergamen en Pokemon en Nintendo. Mijn kinderbrein zou exploderen. Ik rij twee keer heen en weer omdat ik niet weet wat ik moet doen in de tussentijd. De tweede keer mooier geparkeerd dan de eerste keer. Ouders op bezoek. Lang niet gezien. Iedereen niet. Te dun gesmeerd. Ik mis mijn zus. Kinderboek gemaakt. En bezorgd. Zaterdag signeren. In Haarlem en Amsterdam. Mooi geworden. Ze gaan naar Remis. Mijn ouders.
Nog een show. Den Haag dit keer. Schor van te voren. Gekkenhuis. Totale waanzin. Wiwa crowdsurfen. Heb ik maar 1 keer eerder meegemaakt. Oordoppen uit. Gillen tot ik niet meer kan. Met Den terug naar Amsterdam. Oorverdovende stilte op de snelweg. Verlichting uit. Lekker zacht. Helemaal goed. Niks meer aan doen.
Stem helemaal weg. Ik kan kindje niet zeggen dat ze niet mag doen want ik kan geen geluid maken. Niet gemist dit. Alle fouten gemaakt die ik kon maken. Hele dag kut. Ik moest bellen voor een paar dingen maar heb geen zin om mezelf te moeten herhalen. Snel geprikkeld. Volgende dag iets beter. Niet bij ideaal in de buurt. Kijk een filmpje over Japanse houdsneekunst en realiseer me dat ik hier in mijn vader’s oog voor altijd zal kunnen zoeken. Het gaat vooral over Hokusai maar wij zijn natuurlijk van Hiroshige.
Afspraken gaan door, worden last minute gecancelled, veranderen van aard. Ik drink thee geen koffie. Geen alcohol. Zondag weer een show. Let’s motherfuckin’ go. Er valt veel. Relatief vaak op zijn plaats.