Faberyayo - Yaynews Issue #219 - 24 september
Vrijdag is de bruiloft. Alles hangt daar mee samen tot die tijd. De week is driedubbel volgeboekt. Gek genoeg gaat er ook elke dag van alles niet door en zit ik meerdere momenten een dagdeel duimen te draaien. Dat is ook het leven. Het gaat over bloemen en bloemstukken en welke bloemen daar wel in horen en welke niet. Het is niet mijn bruiloft. Die is al geweest. Daar waren geen bloemstukken. Slechts een enkel boeket. Er was ook bijna niemand bij. Op aanraden van mijn moeder trouwden we in het geheim voor de baby geboren werd zodat ik wettelijk automatisch aangemerkt werd als de vader. Dat was niet de enige reden.
We gingen sowieso al trouwen uit romantische overwegingen. Een feest kon altijd later nog. Met allemaal genodigden. Mijn zus was er niet bij. Daar heb ik nog steeds spijt van. Het was op een zondagmiddag in de Stopera waar het zo donker was dat alle foto’s mislukt waren. De trouwambtenaar begon met: ‘Jullie hebben beiden aangegeven geen praatje te willen, en dus…’ en zette vervolgens alsnog een praatje in.
Er volgde een lunch bij een restaurant achter de Spaarndammerstraat waar ze iets met bloemkool serveerden en een natuurwijn waarvan ik niet goed wist wat ik er van vond. Ik probeerde een speech te improviseren en kwam er achter dat ik daar niet goed in ben. Voor vrijdag moet er ook nog een speech komen. Die ga ik wel schrijven. Ik wacht nog op precies de juiste inspiratie. Op de bruiloft van Lukas speechte de vader van de bruidegom op zo’n uitmuntende wijze. Dat zou ik graag benaderen. Niet te dicht, want ik ben niet de vader van de bruidegom. Ik weet wel wat dingen. De elementen zijn er. Ze zweven in mijn achterhoofd. De truc is om ze te herkennen en op de juiste manier in woorden te vangen. Het moet niet te anekdotaal zijn. Dat is belangrijk.
Ik zou graag een pochet dragen maar het jasje van Issey heeft geen borstzakje. Waar moet ik de speech in bewaren? Ik moet ook niet vergeten om een flask te kopen om samen met mijn andere zwager te geven. Shit. Dat had ik nu kunnen doen. Nee nu is het al te laat. Niet te laat, te laat. Het kan straks. Daarnet had het handige moment kunnen zijn. De bruid en de bruidegom to be zijn er helemaal klaar mee. Er moet nog zoveel gebeuren. En dan is het nog klein en intiem. Ik heb de tafelschikking gezien. We zitten tussen alleen maar leuke mensen. We hebben de wijnen geproefd. De kleur van het papier van de menu’s besproken. We hoeven alleen nog maar even door te leven. Vrijdag is de bruiloft.