Faberyayo - Yaynews Issue #214 - 20 augustus
De app op haar moderne horloge was niet aangegaan zag de professor nu.
‘Godnondeju. Ook nog voor niks gaan rennen.’
De professor schopte haar renschoenen uit in het voorportaal van het Onderzoekslaboratorium. Ze stond een tijdje doelloos voor zich uit te staren. Terwijl haar lichaam langzaam afkoelde van de inspanning schakelde haar hersenen terug naar normale modus. Het was een tornado aan to-do’s en willekeurige gedachten in het hoofd van de professor. Het duurde een paar momenten voor ze doorhad dat ze al een paar momenten stond te staan. Het was tijd om iets te doen.
‘Ja.’
‘Ok.’
Het onderzoekslaboratorium was opgezet in een L-vorm en bestond uit een onderzoekslaboratoriumgedeelte en een woonleefgedeelte. Het woonleefgedeelte was in de breedte opgezet en je moest er doorheen om bij het onderzoekslaboratoriumgedeelte te komen. De entree kwam uit op een zithoek. Rechts daarvan de deur naar het slaapvertrek en de badkamer. Links van de zithoek was de keuken en de deur die naar het lab leidde.
Tijdens het staan en bedenken dat het tijd was om iets te doen was de professor enorm gaan zweten. De hitte van de woestijn had haar raar te pakken. Lichamelijke inspanning was de professor niet vreemd. Normaal gesproken rende ze een a twee keer per week door de drukte van de bewoonde wereld. Soms drie keer. Toegegeven, vaak ook nul keer per week. Maar de afgelopen weken had de professor het redelijk consistent volgehouden. Het asfalt in de stad was een andere tegenstander dan de door de zon ingestraalde diep donker oranje aarde van de woestijn. Druppels bleven zich vormen op de huid van de professor. Het begon op haar hoofd en zakte vanaf daar naar beneden over de rest van haar lichaam. Haar hart pompte als een bezetene. De professor had het gevoel dat ze over moest geven. De bank van de zithoek zag er aanlokkelijk uit. Niet om over te geven maar om even te gaan liggen en haar lichaam tot rust te laten komen.
‘Nee.’
De professor wist waar dat toe zou leiden.
‘Aan de slag.’
Het water kletterde op de donkergroene tegelvloer van de douche. Twee tl-buizen schenen zwak maar sympathiek licht. De professor stond dankbaar onder de waterstralen die het met zweet vastgeplakte stof van haar ledematen spoelden.
Er waren drie grote pompflessen aan de muur bevestigd. Een was 2 liter douchegel, een andere 2 liter shampoo en dan nog een aparte 2 liter conditioner. De professor zou hier in ieder geval maanden fris kunnen ruiken van top tot teen. De gedachte bracht haar tot rust. Hoe lang dacht ze hier eigenlijk te blijven? Of te moeten blijven? Haar gedachten gingen naar de onderzoekspaper en schoten direct door naar de roman over de sommelier. De literaire thriller. Ze moest dit meteen even opschrijven. Met de douchegel nog maar net van al haar lichaamsdelen gespoeld stapte de professor een tweetal handdoeken in. Een om haar bovenlichaam en de ander om haar haren gewikkeld liep ze tandenpoetsend naar haar telefoon om een nieuwe notitie te maken voor de literaire thriller. De telefoon begon echter meteen berichten uit de echte wereld op de professor af te vuren.