Faberyayo - Yaynews Issue #209 - 23 juli
Lang, lang geleden, voor de supermarkt- en wereldoorlogen, ver voor polarisatie en polemieken, voor afsluitdijken en waterwerken en alsnog angst voor stijgende zeespiegels, was Nederland niets dan een vlek op een kaart die nog niet bestond. Een vlek met één groot uitsteeksel. Waar we tegenwoordig de Waddenzee vinden met aan de ene kant het vasteland en aan de andere kant de Waddeneilanden, stond een berg. En niet zomaar een berg. Nee nee. Een gigantische berg, die volledig bestond uit kaas. Kaas die geen enkele andere kant op kon dan de hoogte in. De Kaasberg.
En niet zomaar een kaasberg. Nee nee. Een kwaadaardige Kaasberg die het omringende land terroriseerde met gigantische kaastentakels die van onder de berg groeiden, terwijl hij het azijn zuur liet regenen. Op die manier bleef het land vlak en onontgonnen en saai want zo had de Kaasberg het graag. Geen gedoe. Geen uitschieters. Alleen hijzelf.
‘IK BEN NODIG EN BELANGRIJK!’ riep de Kaasberg uit.
Om zich te amuseren voerde hij schaduwtentakel-spelen op voor zichzelf iedere tweede derde dinsdag van de maand (in die tijd zaten er nog meerdere derde dinsdagen in een maand).
Tot op een dag Vijf Godheden uit de oneindige hemel gevallen kwamen, de dampkring van de Aarde doorboorden en afstevenden op het domein van de Kaasberg.
De Godheid van Gierigheid en Zuurte.
De Godheid van Voorspoed en Gezondheid.
De Godheid van Warm Eten en Smaak.
De Godheid van Openbaar Vervoer.
De Godheid van Gezelligheid en Verbintenis.
Zij landden op de top van de Kaasberg en vormden met hun gezamenlijke energie een kosmische kaasschaaf die de kwaadaardige Kaasberg terugdrong tot diep onder het water wat we heden ten dage kennen als de Waddenzee. De Kaasberg nam de vorm aan van een octopus en probeerde te ontsnappen maar werd alsnog door ieder van de Godheden bij een tentakel gegrepen en opgesloten in een tempel op de van de zee die de Vijf Godheden verzegelden met hun gezamenlijke goddelijke krachten. De vijf Godheden namen de vorm aan van mensen en werden de Oer-Hollanders. Zij verschenen uit de zee met geschenken voor de mensen die ondertussen tijdens de strijd ontstaan waren op het platte land dat Nederland zou gaan heten. Armen vol kaas. Het geheim van augurken op zuur. De kunst van het gieren. Het op smaak brengen van een gerecht. Luisteren naar elkaar. De Mythische Kaasschaaf.
Door de impact van de onder de zee teruggedrongen Kaasberg waren aan de andere kant van de ontstane Waddenzee de Waddeneilanden tevoorschijn gekomen. Eén voor elke Godheid met een tempel om haar te aanbidden per stuk. De tot Oer-Hollanders verworden Godheden mengden zich onder de kakelverse bevolking op het platte land Nederland, en verwerden tot legendes. Generatie na generatie sleet de herinnering aan de Godheden steeds een stukje verder uit het collectieve geheugen van de bewoners van Nederland, ondanks de onsterfelijkheid van de Godheden. De Mythische Kaasschaaf verdween. De mensen begonnen te denken dat ze het zelf allemaal voor mekaar hadden gekregen en de giften en inzichten voor lief te nemen of zelfs helemaal te zien als iets wat zij zelf waarschijnlijk voor mekaar hadden gekregen.