Faberyayo - Yaynews Issue #206 - 2 juli

We zijn in Antwerpen. Het is lang geleden dat ik hier voor het laatst was. Ik kan het me niet eens heugen. We hebben er met de auto iets meer dan 3,5 uur over gedaan. Met het leven zijn ook de files terug gekeerd. Eerst bij Rotterdam en daarna bij de ring van Antwerpen. Omdat het de eerste keer in meer dan een jaar is werd ik er vandaag niet chagrijnig van.

We rijden langzaam langs de Schelde richting het hotel. We komen langs restaurants waar gegeten is en gekke nachten ontstonden of juist na besproken werden. Ik ben met Abel te gast in een radioshow die opgenomen wordt in een oud slachthuis. Het pand is fantastisch. Naast de ruimte waar radio gemaakt wordt is er een keuken die vol licht met gebruikte kwasten en een plek met allemaal schilderijen. Meteen rechts van de ingang is een kamer met een gigantische vleugel er in en zakjes met wiet. Ik ben niet perse van het blowen maar de combinatie van het groene kruid in plastic en bladmuziek van Rachmaninov zet mij in een goede stemming.

We krijgen Belgische IPA en ik kom er halverwege het tweede flesje achter dat ik nog moet eten omdat het anders wel heel snel afgelopen is. We praten over muziek en schrijven en kunst en politiek omdat alles politiek is deze dagen. Na de uitzending eten we friet met stoofvlees en garnalen kroketten want when in Rome.

‘Hey, wat nou als we naar de avondwinkel gaan en een pretpakket speciaalbier halen?’ zegt iemand. Misschien ik zelf.

Het wordt meteen ontvangen als het goede idee dat het is. Een van de jongens van het slachthuis loopt mee en wijst aan waar er een beroemde schrijver heeft gewoond hier ergens in de buurt. Ik herken zijn naam maar onthou hem niet voor dit stukje.

‘Ik speel met het concept ‘een fles Hennessy’,’ zegt Abel.

‘Akkoord,’ zeg ik.

Niet veel later staan we in de keuken van het slachthuis Chief Keef en Mula B te beseffen onder het kalme licht van medium TL. Mensen roken de ene sigaret na de andere en ik voel hoe mijn poriën de teer en nicotine zonder overleg inhaleren. Het interesseert me allang niet meer. Ik drink Hennessy uit een schoon limonadeglas dat zomaar op tafel stond. Echt een uitstekend idee. We moeten eigenlijk Max B luisteren maar het blue-tooth speakertje valt uit en de sfeer verdwijnt langzaam. Crack vraagt of we meegaan naar zijn huis en we vatten een taxi. Er is een stuk in Antwerpen waar je een tunnel pakt met de auto. De lantaarnpalen geven hier dat hele specifieke oranje licht af. Het lijkt alsof we op een hele belangrijke missie zijn. Ik heb een fotoboek gekregen van de fotograaf die volgens Crack een kindster was vroeger en ook twee gouden platen heeft. Het huis van Crack heeft een zelfde soort smalle trappen als het slachthuis. Er zijn rode plastic bekers maar die heb ik allang niet meer nodig. De Hennessy smaakt het best uit de fles. Dat weet iedereen.

Morgen ruikt alles op een intense manier naar sigarettenrook. Maar nu is het niet morgen. Nu is het vannacht.