Faberyayo - Yaynews Issue #202 - 04 juni

Faberyayo - Yaynews | Comfy season

AVONTUREN OP DE MAAN - WEEK 185

We hebben een nieuw koffiezetapparaat. Een Moccamaster in de kleur zwart als zomaar cadeau van mijn schoonvader. Het is mijn eerste. Voorheen deed ik het met de hand. Dit is een heel ander verhaal. Dit is precies hoe zwarte filterkoffie hoort te zijn. Mick heeft er ook een. Die van hem is roze. Ook lit.
Ik haal hem na een week uit de doos. Daarvoor had ik zoveel aan mijn hoofd dat ik er even geen koffie bij kon hebben. Grote mensen dingen met geld en beslissingen die me, van het moment dat ik mijn ogen open deed in de morgen tot ik weer in bed ging liggen met het vallen van de avond, achterna zeten. Zo snel als ze gekomen waren, verdwenen ze ook weer. Het is tijd voor koffie.
In de handleiding staat dat ik er eerst een keer alleen water in moet doen. Het is de allereerste keer in mijn leven dat ik de handleiding er van te voren bij heb gepakt. De Moccamaster voelt nog onverdiend. Ik ben doodsbang meteen iets doms te doen en de ‘master vroegtijdig te verruineren. Ik stuur een filmpje van het eerste keer op de aanknop drukken naar Mick. Hij is trots. Hij zegt het niet maar ik zie het in hoe de letters in de chat app verschijnen.
‘Niet normaal, hè?’
‘Dit wordt een fantastische week. Kan niet anders.’
De erop volgende dagen ga ik iedere dag op avontuur. We experimenteren met de hoeveelheid schepjes koffie die in het filter gaan, het soort koffie en hoeveel water. Alle gemaakte koffie drink ik netjes op. Langzaam bouw ik een steeds hogere tolerantie op. Ik weet niet hoe ik me hier over moet voelen. Bij de bittere smaak hoort ook een gierend gevoel.
‘Ik heb ook een beetje het idee dat ik de poort naar de hel open gezet heb met dat apparaat in huis,’ zeg ik tegen Mick.
‘Nee nee nee nee,’ zegt Mick.
‘Ik kocht dat ding en nu hebben we een nieuwe auto.’
Ik begin restjes in te vriezen om met de ontstane koffieklontjes in de ochtend ijskoffie te maken.
Ik kan overal tegen. Ik hoef nergens meer heen. Ik heb alles hier.
Een stem klinkt vanaf de andere kant van de overloop. Ons wilde baby’tje wil niet langer in haar eigen bed liggen en is hondsbeledigd. Eenmaal in ons bed is ze meteen weer in slaap. Ik niet. Het is kwart voor zes. Het is nog niet het goede soort licht om aan de dag te beginnen. Bovendien ben ik te moe. Ik probeer mijn tijd nuttig te gebruiken en te schrijven. Het werkt niet. In plaats van een stroom woorden en gedachten die op gang komt lijkt de binnenkant van mijn hoofd waar de mooie dingen bedacht worden op een taai stuk kauwgom. De laptop gaat dicht en mijn hoofd zoekt een kussen op de bank. Ik ben ook doodmoe ook. De Moccamaster loert vanuit de keuken naar mijn achterhoofd. Straks, my precious. Straks, droom ik en val schokkend in slaap.
Faberyayo | Yaynews