Faberyayo - Yaynews Issue #198 - 7 mei
AVONTUREN OP DE MAAN - WEEK 181
Vroeger interesseerde het me allemaal geen reet. Het veranderen van de seizoenen. Eerst was het te warm, daarna de hele tijd regen, dan fakking koud, vervolgens weer de hele tijd regen en dan was het Koninginnedag en bijna Zomervakantie als je een beetje vakkundig met je ogen knipperde.
Ik ben het anders gaan ervaren. Ik weet niet zo goed wanneer. Het begon met de herfst. Het was meer dan ‘de hele tijd regen’, besefte ik. Het was een welkome afwisseling voor de verzengende hitte die op de stad en al zijn inwoners drukte. Weken lang kon je niet naar binnen zitten omdat het daar te heet werd en niet naar buiten omdat iedereen daar was omdat het binnen te heet werd. Stranden en parken vol. Gras helemaal bruin. Een dreigend onheil in de lucht. De gekte voorspeld door warme, plakkerige en drukkende lucht. De regendruppels spoelde de straten schoon. Gaven ons een reden om ons terug te trekken in onze holletjes en op onszelf of mekaar te focussen. Het bruine gras kreeg zijn water. De bomen veranderden van kleur. Een prachtige zee van blaadjes in alle kleuren van een groots brandend vuur, wuivend in de wind. Een tijd om naar een huisje te gaan en onder een deken rode wijn te drinken tot de korsten op je lippen staan. Lachend backgammon spelen en de hele tijd rond lopen met een roman onder je arm waar je geen twee pagina’s van zal lezen. Op het vuur een pan die de hele dag braaf staat te pruttelen. Een bos met paddenstoelen om te zoeken en wandeling die gemaakt kunnen worden. Als het gaat regenen is het ook prima. Dan zitten we binnen en steken we kaarsjes aan. Met of zonder kleren, afhankelijk van het gezelschap.
De kou die er op volgt laat je leven. Je ademt het in met je zuurstof en wordt weer alert voor de wereld om je heen. Natuurlijk ziet die er soms bijzonder onsympathiek uit. Door het wolkendek dat de zon niet toelaat. De gigantische solide witte blusdeken die over ons geluk heen gelegd lijkt te zijn. Maar ook die wordt af en toe gebroken. De koudte in combinatie met een strak blauwe hemel als een directe lijn met de zonnegod.
Tot het weer overgaat in geregen. Maar ook dat heeft een doel. De bomen die hun kale takken de afgelopen periode week na week in je gezicht hebben gezwaaid krijgen weer knoppen. Bloesem verschijnt. Het is de regen die er voor zorgt dat de kleur terugkeert in je leven. En voor je er erg in hebt is het er weer. Overal groen. Blaadjes die druk zijn met fotosynthese en mensen die zin hebben in het leven. Hoe kortstondig ook. We maken er wel wat van. We gaan het weer doen. Dit leven is van ons.