Faberyayo’s Yaynews - Issue #259 - 1 juli

Iedereen is de hele tijd druk. Ieder gesprek gaat er over. Tenzij het te druk is om te praten. Want iedereen is druk. Mensen vlechten drie levens door mekaar. Oud en nieuw. En dan nog een. De zomervakantie komt eraan. De zomer is er al. De aspergeplant op het balkon is al bruin geworden. We zijn te gast in een podcast op de bovenste verdieping van dat ene nieuwbouwgebouw achter de oude edelsmithvakschool. Het uitzicht over de achterkant van de kinkerbuurt is zo mooi dat ik er stil van ben. We mogen praten over ons, in plaats van dat wij met ze praten over hen. Een hele leuke afwisseling, zo blijkt. Het gaat over hoe we elkaar ontmoet hebben. Hoe het allemaal gebeurd is, al die jaren geleden. Het is maandagochtend en een zeer aangename start van de week. Ik ga een kindje ophalen. Ons kleine kuikentje. We doen allebei een dutje. Ik denk de hele tijd dat het rustig wordt maar dan springen er weer agenda herinneringen op het scherm van mijn telefoon. Ik heb in zowel mijn linker- als rechterhand een soort scroll-fatigue ontwikkeld. Ik heb veel en vaak zin om lang in de keuken te staan en iets ingewikkelds te koken. Iemand vraagt me wat voor vader ik ben. Ik weet het nog steeds niet. Het is drukkend warm. We worden midden in de nacht gewekt door donderend onweer. Het is trouwens niet het onweer maar het geflits waar ik wakker van word. We rijden door Amstelveen en luisteren Chu Chu Pamela van El Alfa. Ik krijg een telefoontje uit een andere dimensie over een brandende situatie. Ik heb al te veel speciaalbier gedronken en het lukt me niet om me druk te maken. De volgende dag is alles verdwenen en soort van opgelost. Want zo gaat het ook. Ik denk vaak aan dingen die misschien verkeerd gaan in de toekomst maar als ze aan het einde van de dag zijn nog niet verkeerd zijn gegaan wat heb ik dan aan die gedachten gehad?

We doen een show in Genk. De lucht is diep donkergrijs. We zijn 2,5 uur hier naar toe komen rijden. Die show gaat er komen ook. De druppels doen de mensen niks. Ze gillen mee met iedere toon en de tijd vliegt voor bij. Ik drink een duvel in de kleedkamer die ze voor ons gemaakt hebben op het toneel van een theaterzaal. Ik heb zin om een stuk te schrijven dat zich afspeelt op een podium dat eruitziet alsof je de zaal in kijkt.