Faberyayo’s Yaynews - Issue #258 - 24 juni

Ik ben in Den Haag in een boekwinkel. Er is niemand. Het schijnt haringdag te zijn op het strand. Ik snap het wel. Het weer is heel drukkend. Ik zou nu ook geen boek komen kopen. Of het nou gesigneerd wordt of niet. Ik heb een uitgebreid gesprek met de chauffeur over werk en opleidingen en de middelbare school en wat belangrijk is voor kinderen. Ik praat veel. Ik hoor het me doen. Ik word moe van mijn stem. Het was een lange week met veel gepraat.

In Utrecht is het Utrecht. Er ligt een grote stapel met boeken op me te wachten in de Boekenbar. In het boek dat ik signeer gaat het heel veel over Utrecht en hoe het daar was voor mij in de jaren negentig, realiseerde ik op het moment dat ik het audioboek in aan het spreken was twee weken terug. Ik ben nu al zo vaak voor boeken en releases warm ontvangen en goed verzorgd in de Boekenbar dat dat het heeft over genomen. Het aura van de stad. Dat het vroeger zus was en nu zo doet er niet meer toe.

Mensen hebben ‘Avonturen op de Maan’ ge-pre order’d en kunnen het dan op naam laten signeren. Een interessante nieuwe ontwikkeling. Mensen willen wel graag een boek kopen, gesigneerd ook, maar hoeven niet per se naar de winkel om daarbij te zijn.

‘Meestal als er iemand komt signeren komt er geen hond,’ zegt iemand.

Ik probeer in ieder boek iets anders te schrijven en tegelijkertijd ook te bedenken of ik dit niet al een keer in een eerder verschenen boek als grappig, pakkend dan wel diep roerend tekstje heb ingezet. Mijn zus stuurt een foto uit 1999 van I Love Techno in Gent waar ik niet op sta.

‘Omdat je aan het kotsen was.’

Ik kan me dat helemaal niet herinneren. Ik was iedereen kwijt geraakt, weet ik nog. Was ik hier dan wel bij? Ik sta niet op de foto. Ze vraagt wat ik eigenlijk van haar geleerd heb.

‘Onvoorwaardelijke liefde,’ antwoord ik.

Als ik klaar ben met signeren loop ik naar buiten om te bellen maar ik krijg niemand te pakken. Ik wandel een stukje langs het water richting het spoor. Het is het einde van de dag en nog steeds warm. Ik weet niet waar ik naar op zoek ben. Rust. Aan de andere kant van het spoor is een plek waar in de jaren negentig een kraakpand was. Ik voel me exact weer 15 jaar oud in mijn lichaam op het moment dat ik de straat in loop. Het kraakpand is er natuurlijk al lang niet meer. Opgeslokt door inwisselbare nieuwbouw.

Tim van de Boekenbar had een Q&A bedacht als promo voor mijn boek en er zijn ondanks de hitte allemaal mensen op af gekomen. Iemand op instagram noemt het mijn boekpresentatie en, ja, why not.

Mijn ouders zijn er ook. Mijn moeder moet snel weer door en mijn vader ziet er jeugdig uit in een shirt met korte mouwen. De korte broek die hij draagt geeft de littekens op zijn knieën weer waar ze de kunst gewrichten er in hebben gezet. Hij vraagt of we straks wat zullen eten samen en ik schaam me om toe te moeten geven dat ik net al Five Guys besteld had hier. Gelukkig zie ik hem morgen voor Vaderdag.