Faberyayo’s Yaynews - Issue #249 - 22 april

Ik ben ziek. Nee. Ik ben niet ziek. Ik ben verkouden. Snot heeft mijn lichaam overmeesterd. En ik heb keelpijn. Beetje hoesten. Geen koorts. Ik voel me zielig maar ik ben niet zielig. ’s Nachts slaap ik slecht vanwege het snot in mijn hoofd. Ik hoest mezelf wakker. Mijn ogen doen pijn. Er is geen tijd voor. De kindjes moeten naar school. Ze moeten ontbijten en lunchen. Schoenen aan, jassen aan, niet gillen op de trap. 

Ik drink een heleboel thee. Met gember. Gember is altijd goed. Ik ben stoned door het weinig slapen. Ik probeer wat schrijfdingen gedaan te krijgen maar ik kan niet normaal nadenken. Het snot heeft mijn gedachten in een houdgreep. Mensen willen bellen maar ik weet niet waar ik het vandaan moet halen. Ik durf ook niet te appen dat ik ziek ben want ik ben niet ziek. Ik ben verkouden. Mijn vrouw zegt dat ik vroeg naar bed moet gaan om uit te rusten maar de kinderen willen ook van alles en die zijn met zijn drieën.

Ik probeer het er uit te zweten in de gym. Dat mag, want ik heb geen koorts. Zeiknat van het zweet en voldaan zit ik op het bankje in de kleedkamer. De vrijgekomen dopamine wekt kortstondig een illusie van onsterfelijkheid bij me op. Daarna stort ik als een kaartenhuis in mekaar.

Ik val diep in youtube. ’s Nachts droom ik over de dieptes van youtube en de dingen die daar verblijven. De verkoudheid wordt niet beter of slechter; het is elke dag net wat anders dan die ervoor. Aan het einde van de week ben ik er klaar mee. De kindjes zijn uit logeren. We hebben een avond met zijn tweeën. Mijn lichaam was er nog niet klaar voor maar als we aan een sympathiek tafeltje buiten zitten met oesters en crémant is alles ineens anders.

De lucht is blauw. Kennissen komen toevallig voorbij. We praten de hele avond. Hoe lang ben ik ondergedompeld in mezelf geweest? Ik heb veel te vertellen, hoor ik aan hoe ik de hele tijd dingen aan het vertellen ben. We gaan ergens eten met taco’s en cocktails. Er staat jaren semi obscure westcoast rap uit de jaren negentig op. De cocktails komen met maraschinokersen. Ik ben daar gek op. Ik vergeet dat altijd. 

Ik bedenk me allemaal dingen. Dingen om op te schrijven en te onthouden en later iets moois mee te doen. We gaan nog ergens wat drinken en daarna nog ergens anders. Ik drink een glaasje hele lekkere wijn maar val dan vrijwel direct bijna in slaap. Het is nog geen twaalf uur.

Ik word alsnog vier keer wakker maar beleef ondanks dat voor het eerst in een week een goede nachtrust.