Faberyayo's Yaynews - Issue #244 - 18 maart

We zijn in West met twee zussen. Het is een nieuwe plek op een oude plek. Je kan er eten en ze hebben heel veel flessen wijn maar ik weet niet zeker of ik het een restaurant zou noemen. Ze doen niet aan reserveren maar er was nog precies een tafel voor vier over toen we binnenkwamen. Ik zit meteen voor de deur maar dat doet me niks. Ik heb schoenen aan getrokken die al een tijd lang in de kast niet vies aan het worden waren en ik ruik naar Tom Ford. Het licht is hier heel aangenaam. Er staat muziek op maar je kan het net niet horen en daar ben ik ook wel ok mee.

Jaren geleden woonden we hier achter. Er is veel veranderd sinds we in 2013 verhuisden maar tegelijkertijd ook niet. Toen we hier aan kwamen met de fiets merkte ik dat ik verbaasd was dat deze straat nog bestond. Ooit was ik hier dagelijks voor boodschappen en saoto soep.

De plek waarvan ik niet weet of ik het een restaurant zou noemen doet me denken aan een klein Mexicaans restaurant waar ik een paar jaar geleden ook met twee zussen ging eten. Ze deden daar niet zo moeilijk over id’s laten zien en dus dronken we bier en frozen marguerita’s en aten Mexicaans. Daarna gingen we naar mijn vrouw die iets anders aan het doen was. Ik vergeet wat. Het was een warme avond ook al was het buiten ijskoud.

Er komen allemaal gerechtjes op tafel. Ik heb een Martini besteld omdat die op de kaart stond en ik die op de foto er altijd super uit vind zien. Ik heb in het verleden ook wel eens een Martini besteld. Het viel altijd een beetje tegen. Maar nu ben ik ouder en hoop ik er van te genieten. De Martini ziet er prachtig uit. Het glas is elegant en de olijf fotogeniek groen. Op het oppervlak drijven een paar groene druppeltjes. Helaas smaakt de Martini precies zoals alle andere keren en is het na al die jaren nog steeds niet voor mij.

Het geroosterde brood met gepofte knoflook is overheerlijk. Ik wil heel graag een glaasje van de Pouilly Fuissé maar ik vrees dat ik niet in mijn eentje de hele fles op ga drinken. Het wordt een cote d’or. Er is prei met een gemarineerde eierdooier er bovenop. We gaan nog naar een verjaardagsborrel op het Leidseplein. Ik ben hier al jaren niet geweest. Het enige wat er echt veranderd is is dat ik niet meer snap waar ik mijn fiets neer moet of mag zetten.

De borrel is achter een koordje en dan een trap op. Ik ben hier ook nog nooit geweest. De wijn is geen cote d’or maar komt wel in grotere glazen. Vanaf het balkon kijk je uit over een zee van mensen op zoek naar iets. Er zijn alleen maar leuke mensen.