Faberyayo’s Yaynews - Issue #248 - 15 april
Het is vrijdag. Er was een tijd dat ik op de lagere school zat en er op vrijdagmiddag op Veronica, toen nog bij de publieke omroep, een programma over videogames was. Powerplay, gepresenteerd door Martijn Krabbé, toen nog vooral de zoon van. Ik keek hier altijd reikhalzend naar uit omdat wij zelf geen spelcomputer hadden om computerspelletjes op te spelen. Het concept van een apparaat wat je op de televisie aansloot om computerspellen, toen nog computerspelletjes genoemd, op te spelen was mindblowing an sich. Ik had veelal genoeg aan concepten in die dagen. Wanneer er een stukje uit het spel te zien was en het scherm vulde, terwijl Martijn aanvullend er over heen voiceoverde, stelde ik me voor dat het computerspel echt op de televisie in onze woonkamer afspeelde.
We hadden wel een gewone computer. Zo een met zwart en oranje scherm waar je tekst op kon typen en dingen mee uit kon printen. En spelletjes kon spelen met het hele toetsenbord, en als ze dan erg moeilijk of frustrerend waren kon je met beide vuisten op dat toetsenbord slaan. Weet ik toevallig.
Anyway.
Mijn broer was heel goed in spellen. Hij kon ze installeren op die computer, vaak beter nog dan mijn moeder, van wie de computer was en die de spelletjes op werk van collega’s kreeg. Ik weet niet waar hij het vandaan had, maar op een gegeven moment had hij ook een aan elkaar geniet stapeltje kopietjes van kopietjes van de game manual van King’s Quest 3. Helaas strandden we op het moment dat de protagonist eindelijk via het piratenschip het land waar hij langdurig door een boze tovenaar gevangen gehouden was kon verlaten.
Om die reden associeer ik (het begin van) het weekend met familie en videogames. Computerspelletjes.
Ik heb me laatst laten influencen om Elden Ring te kopen. Een spel wat voor het uit kwam al het spel van het jaar werd genoemd door iedereen die er toe doet. Het is een spel dat expres ziek moeilijk is en niks uitlegt. De wereld waarin het zich afspeelt is mede bedacht door gerenomeerd High Fantasy auteur George RR Martin en de studio die het maakt liet zich mede inspireren door het werk van wijlen Miura. Natuurlijk moest ik hier bij zijn. De keuze werd bemakkelijkt door alcohol en de telefoon in mijn hand waar ik in een paar swipes mee van instagram op de site van bol terecht kwam. De dinsdag dat het arriveerde was ik eigenlijk al vergeten dat ik het besteld had. Mijn vrouw gooide het pakketje in mijn schoot en het duurde even voordat ik het cadeautje aan mezelf kon plaatsen.
Al mijn kinderen waren naar school. Ik had uren de tijd. Twee uren. Het updaten van de Playstation pakte de helft. Daarna begon het video Epistel. Ik maakte een karakter aan en ging de wereld in, op zoek naar avontuur. Het zag er prachtig uit. Ik was doodsbang. Dit was te veel. De mogelijkheden waren te over te over. Toen ik 7 keer achter mekaar door wolven in een grot was overmeesterd was het tijd om mijn kinderen van school te halen.